Help ik ben bang

Te vaak hoor ik nog dat ruiters op hun paard stappen terwijl ze angstig zijn. Waarom leren we of hebben we geleerd deze angst te negeren en te doen alsof er niks aan de hand is?
Of wat helaas ook nog teveel wordt geroepen: je mag volstrekt niet van je paard af als je bang wordt. Want afstappen zou het paard doen 'winnen'.
Afstappen wanneer het onveilig wordt is liefdevol naar jezelf want je gaat niet over grenzen.
En voor je paard is dit geen teken dat hij gewonnen heeft wanneer je op de grond wel de leiding neemt nadat je afgestapt bent.
Hoe denk je dat een paard zich voelt als hij een angstige 'leider' op zich heeft? Die moet er zo snel mogelijk van af! Dus ook naar je paard toe is het eerlijker om af te stappen en daar de leiding op je te nemen.

Het kan zijn dat wanneer je zelfs maar één keer van een paard valt een trauma hebt opgelopen. Zolang je dit trauma negeert of je er tegen verzet, dus het released, zal hij niet verdwijnen.
En elke keer als je trauma bevestigd wordt door bijvoorbeeld nog een val of een angst(stoot) wordt het alleen maar groter.

Het is als een soort autoweg die aangelegd is in de hersenen. Wordt deze niet gezien en/of gehoord dan wordt het een snelweg. Meestal worden er wel nieuwe zandpaadjes aangelegd door positieve gebeurtenissen gebaseerd op vertrouwen. Maar wat ik zie is dat zolang de ene snelweg niet tot een zandpaadje is geworden, en een litteken blijft er altijd, zal een nieuw fijn en mooi zandpad geen snelweg gaan worden.

Waarom vinden we dat deze angst er niet mag zijn?

• Kwetsbaarheid is een teken van zwakte
• Je mag geen anderen nodig hebben
• Je mag niet falen
• Wat zouden anderen wel niet van me denken?

Begrijp wel dat wanneer je dit denkt of voelt je niet liefdevol naar jezelf bent, je jezelf niet hoort of ziet en jezelf niet neemt zoals je bent. Hoe zouden anderen dat dan ooit wel kunnen doen?

Ik vind (en de paarden vinden dat ook) juist heel krachtig als mensen zich kwetsbaar opstellen.
We leven in een SAMENleving waarin we met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben wat heel gezond is. Daarmee houden we contact.
Heb je het gevoel dat je faalt, vraag je dan eens af waar dat vandaan komt. In wiens ogen faal je en wanneer (vroeger) heb je je zo eerder gevoeld?
En wat anderen wel niet van jou zouden vinden, sinds wanneer is dat belangrijker dan wat jij of jouw paard vindt? Reageren anderen wel vanuit verbinding? Reageren mensen vanuit afscheiding dan betekent dat dat ze zelf vanuit angst leven in plaats van uit verbinding. Wil je je daardoor laten leiden of omgeven?

Wees liefdevol voor jezelf, ben eerlijk tegenover je paard en stel je kwetsbaar op naar de wereld!

Wat maakt dat we liever in ons oude patroon blijven waar het resultaat niet is wat we helemaal willen dan dat we stappen ondernemen om het te veranderen?
Zelfs al is het nog zo herkenbaar, niet iedereen zet stappen om het te veranderen.
Wat maakt dat we liever in ons oude patroon blijven waar het resultaat niet is wat we helemaal willen dan dat we stappen ondernemen om het te veranderen.

Redenen waarom we niet (gaan) veranderen:

• angst om te verliezen wat er was
• angst voor afwijzing
• angst om de waarheid onder ogen te zien
• angst om het ego los te laten en te gaan voelen/ervaren wat er echt is
• angst voor het onbekende

Hoe lastig een oud patroon ook is, het is wel bekend en vertrouwd en voelt veilig aan omdat we deze patronen meestal al heel lang volgen..!

Angst is de grote drijfveer in onze maatschappij en veel beslissingen en acties die we nemen, komen voort uit angst.

Wat is het tegenovergestelde van angst?  LIEFDE

Verschillen tussen angst en liefde:

Jouw angst vertelt je wat!

Vaak heeft het probleem zich al zover doorgewerkt in een neergaande spiraal dat je als ruiter het vertrouwen in je paard en ook in jezelf aan het verliezen bent... Je krijgt als tip nog wel eens: “Zet je eigen gevoel/angst aan de kant of verhul deze en laat zien dat je de baas bent”. Alleen… je gevoel (lichaam) weet heel goed wanneer de situatie onveilig is en die angst is wel degelijk gegrond. De situatie is onveilig! Je paard vraagt om duidelijkheid door zijn instinctieve kant van zijn hersenen te gebruiken waaroor hij minder of niet meer kan communiceren. Je weet onvoldoende hoe je zijn 'juiste' hersenen weer kan aanspreken en hebt onvoldoende kennis om leider te zijn voor je paard op een manier die je paard begrijpt en vertrouwt. Sla je angstgevoelens dus niet zomaar in de wind maar kijk er naar zonder er een verhaal van te maken of er een negatief oordeel over te hebben.

Wellicht heb je gemerkt dat je met alleen leiderschap hier niet de volledige oplossing hebt. En ook in het aangaan van je eigen angsten ligt niet de gehele oplossing. Als holistisch trainer en therapeut ervaar ik dat beide aspecten nauw met elkaar verbonden zijn en als totaalpakket opgepakt en begeleid moeten worden.

Laat je goed begeleiden op het gebied van paardengedrag én op persoonlijk vlak. Ik maak deze combinatie in de Persoonlijke Coaching. Om zo weer in verbinding te komen en met elkaar om te gaan en te trainen om het ultieme één-met-je-paard-gevoel te kunnen gaan ervaren. Wil je graag (weer) vertrouwd en veilig met je paard kunnen omgaan in uiteindelijk alle situaties, dan help ik je graag.

Omdat ik iedereen het één-met-je-paard-gevoel gun en je graag wil laten ervaren dat ook jij een intense band met je paard kan hebben in vertrouwen, bied ik je aan om jouw persoonlijke uitdaging te analyseren. Het enige wat je heeft te doen is contact met me op te nemen.