Whoeh mijn paard ziet spoken

Herken je één van de volgende zinnen? 'Als ik buitenrijd schrikt mijn paard van dingen die ik niet zie'. 'Er is een deel van de rijbak waar ik liever niet rijd, volgens mijn paard spookt het daar'. 'Mijn paard kan van het ene op het andere moment zo vanuit het niets heel heftig reageren en/of oncontroleerbaar zijn'. 'Omdat mijn paard zo angstig is verlies ik ook het vertrouwen'. Dit soort opmerkingen krijg ik bijna wekelijks te horen…

Hoe gevaarlijk is het om zo met je paard op stap te gaan? En, wat gebeurt er nou eigenlijk tussen jullie?
Mijn mening is dat ongeveer 80% van de paarden waarvan de ruiters denken dat ze bang zijn, niet angstig zijn maar vragen om leiderschap. Paarden willen weten wat ze aan je hebben. Neem jij wel de leiding in gevaarlijke situaties? Dit toetsen ze door angstig te doen en op het moment dat de ruiter geen leiding of duidelijkheid geeft, wordt het paard ook daadwerkelijk bang.

Maar wat als je paard echt bang is, hoor ik je vragen. Als je paard echt bang is dan zul je dat zeker niet moeten negeren maar uitleggen dat hij niet bang hoeft te zijn. Vraag jezelf af: was mijn paard altijd al bang aan deze kant van de rijbak? Hebben wij ooit ontspannen buitengereden? En als je je paard muesli zou geven op die enge plek, eet hij het dan op of rent hij bang weg?
Vaak betekent dit waarschijnlijk dat je paard angst vertoont als verscholen vraag om (meer) leiderschap. Als jij je paard op elk moment liefdevol en respectvol leiderschap geeft dan kan je paard weer ontspannen zijn (en beheerst reageren).

Dont's:

• als je je paard laat kijken wat voor 'engs' er is, bevestig je aan je paard dat er iets is als hij dat aangeeft.
• als je je paard geruststelt, zeg je ook dat er iets is waarin hij gerustgesteld moet worden. (daarbij: praten is geen paardentaal)
• als je je paard langs het probleem dwingt zal hij je het vertrouwen niet meer waard vinden en dan verlaag je jezelf in rangorde.
• als je het gevaar gaat ontwijken, zegt hij als leider dat je daar niet heen moet gaan en jij als lagere in rang volgt deze opdracht. (Totdat je paard zoveel bepaalt dat je alleen nog een heel klein rondje kan rijden of zelfs überhaupt niet meer...)

Do's:

• bewust worden van je paard

'Wat weet ik van paardengedrag en hoe beïnvloed ik dat op een positieve motiverende wijze?'

Als je paard tijdens de buitenrit vaak schrikt dan heeft hij waarschijnlijk al vaker op dezelfde punten/plekken gevraagd om duidelijkheid/leiding en dit niet ervaren.

Voorbeelden hiervan zijn:

• hij loopt net iets harder dan jij wilt...
• zijn hals is regelmatig hoger dan horizontaal...
• hij staat niet 100% stil bij het opstappen...
• hij kijkt naar dingen met heel zijn lichaam i.p.v. alleen met zijn ogen...

Hoe weet je dat je paard (soms) de leiding heeft?

• hij respecteert je ruimte niet (hij staat op je voeten of springt bij schrik op je).
• hij 'kijkt' met heel zijn lichaam en trekt jou daarin mee in meer of mindere mate.
• je paard is gespannen en communiceert niet meer met je (en kiest zijn eigen weg).

De enige reden voor deze strijd om rangorde is dat het paard behoefte heeft aan duidelijkheid. Hij moet vanuit zijn natuurlijk instinct weten wie er de leiding neemt op moment van gevaar.

• bewust worden van jezelf

'Wat gebeurt er op moment van gevaar, wat voel en doe ik dan?'

Je gedachten bepalen je intentie dus ook de signalen die je uitzendt zijn alleszeggend voor je paard.

Als je paard 'bang' is in die ene hoek dan ga je daar op anticiperen waardoor het paard het signaal opvangt om in die hoek te gaan schrikken. Heeft je paard ervaren dat hij sterker en daardoor ook slimmer is dan jij dan geef je dat ook door aan je paard. Uiteraard is een paard sterker dan jij, alleen dat hoeft hij niet te weten als jij slimmer bent.

• ga nooit een discussie op kracht aan.
• zorg dat je paard mentaal en emotioneel bij je is.
• geef het goede voorbeeld door te ontspannen en door (diep blijven) te ademen.
• blijf in het nu en ga niet vooruit panieken of angstig doen.