´Paarden zijn van nature scheef dus moeten wij ze recht maken´, is wat ik regelmatig hoor of lees. Mijn vraag daarop is: is dat bij mensen niet precies hetzelfde? ´Is het dan niet net zoveel nodig om de mens ´recht te richten´ zodat het paard ook weer makkelijker recht kan worden, zijn en blijven?´
´Paarden zijn van nature scheef dus moeten wij ze recht maken´, is wat ik regelmatig hoor of lees. Mijn vraag daarop is: is dat bij mensen niet precies hetzelfde? ´Is het dan niet net zoveel nodig om de mens ´recht te richten´ zodat het paard ook weer makkelijker recht kan worden, zijn en blijven?´
Natuurlijk is het fysiek voor een paard goed om rechtgericht te lopen maar belanden we daarbij niet te veel in techniek?
Vandaar dat ik liever spreek over balans. Balans emotioneel en fysiek bij zowel paard als ruiter.
Deze balans bestaat ook uit een technisch weten over paardenhandelingen. En daarbij komt een belangrijk onderdeel: bewustwording. Dat maakt dat wat we kunnen trainen (rechtrichten of hoe je het ook wilt noemen) in VERBINDING gebeurt.
Ik merk dat ruiters vaak kennis hebben van een bepaalde techniek en dit als opdracht aan het paard geven. Zichzelf onvoldoende bewust zijn van hun eigen houding, emoties en intenties.
Uiteraard snap ik dit, want de paardenwereld is nog steeds veel gebaseerd op resultaat. Maar is dat echt wat jij wilt?? Is dit echt waar je paard behoefte aan heeft?? Is dit echt waar jullie verlangen naar uitgaat??
Of is dit meer omdat stalgenootjes het ook zo doen? Of omdat ze op de wedstrijd bepaalde dingen willen zien? Of omdat het soms gewoon ontzettend confronterend is om ook naar jezelf te kijken.. Dat snap ik helemaal.. en graag wil ik hiermee dan ook het taboe doorbreken en je laten ontdekken dat je helemaal oké bent zoals je bent. En de training met je paard een heel waardevol persoonlijke groeireis kan zijn.
Uiteraard wil ik met dit artikel niemand beschuldigen of kwaad doen. Uit ervaring weet ik dat het resultaat LOSLATEN een hele uitdaging kan zijn.
Zelf bracht ik vroeger paarden uit op wedstrijden en moest ik dingen doen die niet bevordelijk waren voor de band met deze paarden. Gelukkig heb ik toen de kracht gevonden en mijn intuïtie gevolgd om te gaan staan voor wat ik belangrijk vond. En stopte ik met ´resultaat rijden´ omwille van anderen.
En nog steeds is het een hele uitdaging om de verbinding voorop te stellen. Want als instructeur zijnde wordt er wel van je verwacht dat je iets kan laten zien.. Dus mijn uitdaging is constant: draagt wat we nu doen of juistr niet doen bij aan ons contact en plezier waarbij ik zeker ONS fysieke gestel niet uit het oog verlies.
Dat betekent dat ik telkens opnieuw voel en bekijk wat we nodig hebben.
En ik kan je verzekeren dat hoe meer je loskomt van goedkeuring van anderen, hoe vrijer je je voelt en hoe moeitelozer alles gaat!
Hoe leer je een paard in balans lopen?
- Laat je paard ervaren hoe het voelt in balans te lopen door je vraag te stellen met duidelijke intenties en eventuele drukvergrotingen.
- Zet geen druk vast zoals met (bijzet)teugels of een blijvende controlerende hand, maar zorg dat je paard alle ontspanning krijgt wanneer hij in balans loopt.
- Beloon en motiveer op een paardenmanier (ontspanning en Zijn).
- Houd je sessies kort en interessant.
- Neem na bevestiging geen genoegen meer met een 'scheef paard' naast of onder je. Wees consequent voor de bestwil van je paard.
Een paard dat uit balans is (of een niet-rechtgerichtpaard), dat in min of meerdere mate plat door de bocht loopt, niet buigt in zijn lichaam of grotendeels zijn gewicht op de voorhand draagt, zal veel sneller uitglijden dan een paard dat zelf in balans loopt.
De kunst is dan ook niet om je paard alleen in balans te laten lopen wanneer je op hem zit of op de grond met hem werkt, maar het liefst gedurende de hele dag.
Een reden waarom veel paarden bij natte bodems of bij sneeuw niet buiten komen is omdat het risico van uitglijden veel te groot is..
Ervaart je paard dat in balans lopen prettig is omdat zijn lichaam als één geheel gaat functioneren en omdat hij positief bekrachtigd wordt, kan je ook bij gladheid van regen of sneeuw net als ik gewoon op een veld rijden zonder angst om uit te glijden.
Mijn vraag aan jou is dan ook: word je samen met je paard blij van wat je doet of laat en kun je daarbij de verbinding bewaren?
Is dit voor jou een grote uitdaging maar sta je er voor open om er naar te kijken? Neem dan contact met me op.
